Czy każdy metal można poddać obróbce CNC?

Przygotowanie elementów metalowych, które mają stać się komponentami różnych maszyn, konstrukcji bądź instalacji wymaga właściwego ukształtowania geometrii używanego materiału, uzyskania oczekiwanej dokładności wymiarowej i poziomu wykończenia powierzchni oraz nadania całości odpowiednich właściwości wytrzymałościowych. Wśród określeń używanych przy wskazywaniu sposobu, w jaki metal ma być poddawany poszczególnym procesom, używa się często stwierdzenia „obróbka CNC”. Przekonajmy się, co ono oznacza i sprawdźmy, w jakim kontekście się je stosuje.

Na czym polega obróbka CNC i do czego jest używana?

Obróbka CNC to określenie, które nie ma związku z wykonywanymi operacjami, choć w potocznym rozumieniu zazwyczaj odnosi się do obróbki skrawaniem m.in. frezowania, toczenia czy wiercenia. Ściśle rzecz biorąc, dotyczy ono jedynie sposobu sterowania maszyną, która jest wykorzystywana w konkretnym procesie. Jest ona alternatywą dla manualnej obsługi urządzeń i ręcznego wprowadzania wszystkich ustawień oraz czuwania nad prawidłowym przebiegiem poszczególnych czynności. Maszyny CNC mogą być z powodzeniem używane również do gięcia, cięcia mechanicznego i termicznego, a także obróbki strumieniowo-ściernej.

Co przesądza o tym, że metal można poddać danemu rodzajowi obróbki?

Podatność metalu na konkretny rodzaj obróbki zależy od jego właściwości, a nie od zastosowanej technologii sterowania maszyną, która będzie w tym procesie wykorzystana. W większości przypadków możliwość użycia konkretnej techniki – obróbki plastycznej, termicznej, chemiczno-termicznej czy jednego z rodzajów obróbki ubytkowej, w tym skrawania, szlifowania albo technik elektroerozyjnych wiąże się z rodzajem stopu i jego składem. Przy określaniu charakterystyki konkretnego metalu podawane są zwykle dane na temat możliwości zastosowania poszczególnych metod – spawania, skrawania czy hartowania lub nasycania rozmaitymi pierwiastkami. Dotyczy to zarówno żeliwa, staliwa oraz stali, jak i metali kolorowych i ich stopów, a więc miedzi, aluminium i magnezu. To, czy metal może być wykorzystany w ramach danej technologii, jest zwykle uzależnione od tego, z jakich pierwiastków jest zbudowany oraz w jakich proporcjach one występują. Liczy się także sposób, w jaki został wytworzony.